Κυριακή 23 Νοεμβρίου 2008

"Η χώρα έστελνε στον υπόνομο τους νικημένους..."

"Δεν είχαμε τίποτα δικό μας. Η πόλη είχε γίνει ξένη. Η γη κάτω από τα πόδια μας δεν ήραν δική μας. Δεν ήταν δικό μας το αεράκι που μας έκανε να σηκώνουμε το γιακά του μπουφάν στις οκτώ το βράδυ, όταν δεν υπήρχε τόπος να μας δεχτείς, άγιος να μας προστατεύσει. Δεν ήταν δική μας η πόλη ούτε οι θόρυβοί της. Ξένοι στα δρομάκια που φωτίζονταν από βιτρίνες και φανοστάτες κάθε εικοσιδύο μέτρα, που άφηναν πότε πότε σκοτεινές περιοχές, που δεν χρησίμευαν καν για να κρυφτεί κανείς, καθώς τις διατρυπούσαν τα φανάρια των αυτοκινήτων. Εκείνη τη νύχτα που τίποτα δεν ήταν δικό μας ούτε και θα γινόταν ξανά. Η χώρα, η πατρίδα έκλεινε, λάφυρο νικητών από την κακή πλευρά, κυνισμού που κρυβόταν πίσω από τη φράση που κανείς πια δεν την πίστευε και λεγόταν μόνο για να ικανοποιηθεί η συνήθεια. Η χώρα έστελνε στον υπόνομο τους νικημένους , στη νύχτα δίχως τέλος"

"Χωρίς αίσιο τέλος" του Paco Ignacio Taibo II, σε μετάφραση Έφης Γιανοπούλου, από τις Εκδόσεις Άγρα(σελ 189).

2 σχόλια:

lapsus memoriae είπε...

"...Ετσι ανακάλυψα πως δεν χρησίμευα πια πραγματικά σε τίποτα. Πρόσφερα λοιπόν τις υπηρεσίες μου ιδιωτικά ως καθαρά ηθικός κριτής, επί καθαρά ιδιωτικών θεμάτων και διαφορών...Δικάζονταν ενώπιόν μου άνθρωποι όχι για πρακτικές σαχλαμάρες για τις οποίες κανείς δεν νοιάζεται, όπως η διάπραξη φόνου ή η διατήρηση οικιακού ζώου χωρίς άδεια. Οι δικοί μου υπόλογοι δικάζονταν για ελαττώματα που καθιστούν πραγματικά την κοινωνική ζωή αδύνατη. Δικάζονταν για εγωισμό ή μεγαλομανία ή σκανδαλοθηρία ή τσιγκουνιά σε προσκεκλημένους ή πρόσωπα εξαρτώμενα απ'αυτούς..." G.K.Chesterton: Λέσχη αλλόκοτων επαγγελμάτων
Εκδ. ΑΓΡΑ, 1988
Εάν δεν είχατε έως τώρα την τύχη να το διαβάσετε, μην το παραβλέψετε. Με εξαίσια μετάφραση του Πεντζίκη. Ευχαριστώ για την φιλοξενία.

Βασίλης Κουφόπουλος είπε...

Ευχαριστώ για την επισήμανση. Δεν είχε πέσει στα χέρια μου το βιβλίο. Θα το αναζητήσω
Β. Κ