"Ήταν γνωστό πως οι Σκαλιέρα είχαν βρεθεί στον κόσμο του σινεμά με μάλλον παράξενο τρόπο. Στενοί φίλοι του Εμίλιο Ντε Μπόνο, κυβερνήτη των Αποικιών της Αφρικής, είχαν κάνει περιουσία στη Λιβύη και στην Ερυθραία από τις κυβερνητικές εργολαβίες δρόμων και δημοσίων έργων έως ότου, το 1937, ξέσπασε το <<σκάνδαλο Σκαλέρα>>. Από έναν έλεγχο των προυπολογισμών και των ισολογισμών προέκυψε ξεκάθαρα πως οι άμεμπτοι επιχειρηματίες δήλωναν ότι κατέβαλλαν μισθούς είκοσι φορές μεγαλύτερους από τους κανονικούς σε έγχρωμους εργάτες, ενώ στην πραγματικότητα εκείνοι αμείβονταν με πολύ λIγότερα χρήματα από τους Ιταλούς. Ο ίδιος ο Μουσολίνι, ανησυχώντας για την υπόληψη του καθεστώτος, έθαψε την υπόθεση και κάλεσε του Σκαλέρα στη Ρώμη για να μουν στον κινηματογράφο.
Μετά, δέκα χρόνια αργότερα , ο Ντε Μπόνο τουφεκίστηκε από το Μουσολίνι, ως προδότης και ο Μουσολίνι, με τη σειρά του κρεμάστηκε από τους αντάρτες στη μικρή πλατεία του Λορέτου, αλλά οι Σκαλέρα ήταν ακόμη εδώ.(...) Κατά παράδοξο τρόπο, οι Σκαλέρα έφτασαν στο δικαστήριο γιατί είχαν χρηματοδοτήσει την πορεία προς τη Ρώμη το 1922, <<με το ποσό των δύο εκατομμυρίων λιρών και εν όχημα>>. Όπως πολλοί άλλοι, απαλλάχθηκαν από δικαστές που νοιάζονταν περισσότερο να χτυπήσουν τις υπερβολές των ανταρτών παρά να τιμωρήσουν τα εγκλήματα και τις καταχρήσεις των φασιστών"
"Σβήσιμο σε μαύρο" του Davide Ferrario, σε μετάφραση Αθανασίας Δρακοπούλου, από τις εκδόσεις Πόλις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου