Σάββατο 25 Απριλίου 2009

Χαφιές

Είχα αναπτύξει μια ενστικτώδη ικανότητα να μυρίζομαι τους χαφιέδες. Μια μέρα, έτσι για άσκηση είπαν να πάρω έναν απ΄αυτούς στο κατόπι να αρχίζω να τον παρακολουθώ και να μαζεύω στοιχεία για το πρόσωπό του. Στάθηκε πιο εύκολο απ΄όσο είχα φανταστεί. Ο λεγάμενος δεν είχε καμιά έγνοια μήπως τον παρακολουθούν και δεν έπαιρνε ούτε τις στοιχειώδεις προφυλάξεις. Έφευγε από το πανεπιστήμιο και πήγαινε γραμμή στην ασφάλεια να δώσει αναφορά.

Εκείνη την εποχή είχε βάλει στο μάτι μια ομάδα φοιτητών, τέσσερεις νεαρούς και δύο κοπέλες που προσπαθούσαν να στήσουν μια θεατρική ομάδα. Ναι παρακαλώ, μια απλή θεατρική ομάδα. Ο χαφιές τους είχε αριστοτεχνικά πλευρίσει , τους υποσχόταν ότι θα τους βρει χρήματα για σκηνικά και τεχνικό εξοπλισμό και πως θα μεσολαβούσε μέσω κάποιου γνωστού του στην πρυτανεία για να δοθεί άδεια για παραστάσεις μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου. Παράλληλα έπαιρνε μέρος στις κουβέντες του και μάζευε πληροφορίες για όσους γνώριζαν τα παιδιά (...) Όλα περνούσαν από το αυτί του χαφιέ και καταγράφοντας στο τεφτέρι του. Αυτή η μανία των χαφιέδων να κρατούν τεφτέρι μου την έδινε στα νεύρα. (...)

Κάποια στιγμή παρατήρησα πως η παρέα των φοιτητών λιγόστεψε κατά δύο, έλειπαν πλέον μια κοπέλα και ένας νεαρός, ενώ παράλληλα ο χαφιές εξαφανίστηκε από την πιάτσα . Οι υπόλοιποι τέσσερεις της παρέας έμοιαζαν φοβισμένοι και απέφευγαν να συγκεντρώνονται όλοι μαζί σε δημόσιους χώρους , οι συζητήσεις τους είχαν απ΄την άλλη κοπεί μαχαίρι. Ήταν φως φανάρι πως τα άλλα δύο παιδιά, τα είχαν συλλάβει"

("Το άλλο μου μισό πορτοκάλι" του Λευτέρη Μαυρόπουλου, εκδόσεις Ίνδικτος,σελ.198-199)

Κυριακή 12 Απριλίου 2009

" Ένας χωροφύλακας που τον σημαδεύει εδώ και ώρα ..."

"Ο Τάσος παλεύει με ένα χωροφύλακα που με πείσμα κρατάει ένα παιδί και δεν αφήνει να το ελευθερώσουν οι απεργοί. Ρίχνει μια κουτουλιά στο χωροφύλακα και εκείνος, καθώς κλονίζεται , αφήνει επιτέλους το παιδί που τρέχει με τις χειροπέδες ακόμη στα χέρια να κρυφτεί ανάμεσα στους διαδηλωτές,. Ο Τάσος ετοιμάζεται να καταφέρει μια γροθιά στο ζαλισμένο χωροφύλακα, αλλά δεν ολοκληρώνει την κίνηση του. Ένας χωροφύλακας που τον σημαδεύει εδώ και ώρα του ρίχνει με το τουφέκι και τον πετυχαίνει στο κεφάλι (...)

"Ο νεκρός έχει μείνει μόνος του στο οδόστρωμα και οι χωροφύλακες βρίσκονται πλάι του. Ένας χωροφύλακας κλωτσάει με μανία το πτώμα στο κεφάλι στα πλευρά"(...)

"Το πτώμα του νεκρού πάνω στην πόρτα γίνεται η κεφαλή μιας πορείας που αυθόρμητα ακολουθεί τους χωροφύλακες που υποχώρησαν προς την Τσιμισκή. Η ατμόσφαιρα σείεται από αντικυβερνητικά συνθήματα . Το σύνθημα που ακούγεται με μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση είναι αυτό που ζητάει εκδίκηση. Η πορεία έχουν τουλάχιστον τέσσερεις χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας. Στην Τσιμισκή στρατιώτες και χωροφύλακες έχουν ακροβολιστεί στο δρόμο και σκοπεύουν με τουφέκια τους διαδηλωτές. Είναι ξεκάθαρο πως δεν θα τους αφήσουν να συνεχίσουν προς το Αστυνομικό Τμήμα που είναι ο προορισμός. Για και στιγμή η πορεία κοντοστέκεται και το πλήθος ησυχάζει λες και αναμετρά τις δυνάμεις του αντιπάλου που έχει μπροστά του. Ακούγεται ένα παράγγελμα και σύγκαιρα μία ομοβροντία τουφεκιών. Οι περισσότερες σφαίρες έχουν ριχτεί στον αέρα και κάποιες με κατεύθυνση τους διαδηλωτές σε ύψος τέτοιο που να περάσουν πάνω από το πλήθος"

"Το άλλο μου μισό πορτοκάλι" του Λευτέρη Μαυρόπουλου, Β έκδοση, από τις Εκδόσεις Ίνδικτος (σελ.133-135)