Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009

Πήγαμε στην Τρίπολη, σε ειδικό, μυστικό στρατόπεδο"

-"Καλά...είμαστε κιόλας εννιά άτομα, ορκισμένοι, οι τρεις φοιτητές. Την προηγούμενη βδομάδα πήγαμε στην Τρίπολη, σε ειδικό, μυστικό στρατόπεδο, και κάναμε εκπαίδευσης. Πολεμικές τέχνες, αντάρτικο πόλεων μέχρι και ανεμοπτερισμό. Τρελάθηξαν όλοι. Ήταν εκεί κι ο Αρχηγός απ' την Αθήνα και είκοσι άτομα από άλλες οργανώσεις... ξέρεις ότι θέλουνε να κάνουνε ενιαίο φορά μ μια <<Συντονιστική Επιτροπή Εθνικών Οργανώσεων>> πανελλαδικά...
-Ξέρω . Αυτό προσπαθούμε. Εκεί, ποιοι ήτανε;
-Απ' τους <<Εθνικιστές Επονίτες>>, την Αντικομμουνιστική Σταυροφορία Ελλαάδος>> το Σώμα Ελπιδοφόρων Νέων>>, τους Εθνικόφρονες Ελασίτες>>, τους <<Άλκιμους>> και άλλους..."
("Πολύ βούτυρο στο τομάρι του σκύλου", του Γιώργου Σκαμπαρδώνη , από τις Εκδόσεις Κέδρος, 4η έκδοση)

Κυριακή 15 Φεβρουαρίου 2009

"Αυτοί, οι επιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι έβαζαν στις αρχές του '80 βόμβες σε τράπεζες και χρηματιστήριο "

" <<Γιατί δημόσια, κυρία Γιαννέλη; Αυτό το ερώτημα με βασανίζει από την πρώτη μέρα.>>
<<Το ξέρω μου το έχετε πει επανειλημμένα>> μου απαντάει με ένα χαμόγελο. <<Γιατί ο πατέρας μου κρεμάστηκε στο δωμάτιο του και έμεινε κρεμασμένος ένα τριήμερο, ώσπου βρόμισε. Αυτοί έπρεπε να πεθάνουν μπροστά στα μάτια όλου του κόσμο. Από την άλλη , βέβαια , τους έδινα τη δυνατότητα να κάνουν μια ηρωική έξοδο που θα συνοδευόταν από την βιογραφία τους. Καταλαβαίνεται τι θα γινόταν αν αποκάλυπτα ότι οι αυτοί οι επιχειρηματίες, πολιτικοί, δημοσιογράφοι έβαζαν στις αρχές του '80 βόμβες σε τράπεζες και στο χρηματιστήριο; Θα σήμανε όχι μόνο το δικό τους τέλος ,αλλά και των γυναικών και αδερφών τους, που ήταν η βιτρίνα των επιχειρήσεων τους. Και οι τρεις είχαν καλομάθει, ήταν πια μεγάλα ονόματα και δεν άντεχαν την καταστροφή, το διασυρμό, τις φυλακές. Προτίμησαν τη λύση που τους πρότεινα>>"
("Ο Τσε αυτοκτόνησε" του Πέτρου Μάρκαρη, από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης)

Κυριακή 8 Φεβρουαρίου 2009

"Περιμέναμε την Αλ Κάιντα και μας προέκυψαν δικοί μας λεβεντομαλάκες..."

"Περιμέναμε την Αλ Κάιντα ή τους Τσετσένους και μας προέκυψαν δικοί μας λεβεντομαλάκες. Αυτό δεν τους κάνεις λιγότερο επικίνδυνους. Το αντίθετο, μπορεί να τους κάνει πιο απρόβλεπτους, γιατί η Αλ Κάινα και οι Τσετσένοι δεν έχουν να αποδείξουν τίποτα, ο τρόμος που σπέρνουν έχει σφραγίδα. Αντίθετα , οι δικοί μας θα πρέπει να πείσουν ότι ξέρουν να σπέρνουν τον τρόμο, αν θέλουν να γίνουν πιστευτοί (...) Βλέπω να έχει μαζευτεί κόσμος και κοσμάκης στα παράθυρα και ανοίγω πάλι τον ήχο. Ο παρουσιαστής συζητάει με δύο βουλευτές και έναν δημοσιογράφο. Όλοι είναι κατά της τρομοκρατίας , αλλά από εκεί και πέρα το ενιαίο μέτωπο γίνεται τρία κομμάτια. Ο ένας βουλευτής είναι με τη Σερβία, ο άλλος με το ΝΑΤΟ, ενώ ο δημοσιογράφος είναι μεν με το ΝΑΤΟ, δεν δέχεται όμως ότι έγινε σφαγή στη Σρεμπρένιτσα. Στο τέταρτο παράθυρο ένας μητροπολίτης εξορκίζει τα Ελληνόπουλα να σταματήσουν τη βία και να παραδοθούν, ενώ στο πέμπτο βλέπω σε απευθείας σύνδεση ένα Αμερικανό, ειδικό σε θέματα τρομοκρατία που πιέζει την ελληνική κυβέρνηση και όλους τους αρμόδιους να μην ενδώσουν στα αιτήματα των τρομοκρατών , γιατί αυτό θα αποτελούσε φοβερό πλήγμα στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας. Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί, αν αύριο το πρωί οι τρομοκράτες αρχίσουν να εκτελούν ομήρους , έναν, έναν ή αν οι δικοί μας κάνουν κανένα ντου , για τους απελευθερώσουν και οι τρομοκράτες φάνε τους μισούς αυτό θα σημαίνει νίκη στον πόλεμο κατά της τρομοκρατίας".

("Βασικός μέτοχος" του Πέτρου Μάρκαρη, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης)