"Από μήνες πριν, μπορεί και χρόνια, ο κόσμος διέκρινε κάτι το περίεργο στη διαγωγή του δικαστή. Έδειχνε να 'χε χάσει κάθε ενδιαφέρον για το Νόμο, που ως Σύμβουλος του Βασιλέως εφάρμοζε με τρόπου απαράμιλλα λαμπρό και φοβερό, και ν' ασχολείται με την παροχή συμβουλών προσωπικών και ηθικών στους διαδίκους. Μιλούσε λιγότερο σαν δικαστής και περισσότερο σαν παπάς ή σαν γιατρός και μιλούσε ανοιχτά και χωρίς περιστροφές. Το πρώτο τέτοιο ξάφνιασμα ήταν όταν είπε σ΄ έναν κατηγορούμενο που είχε αποπειραθεί να διαπράξει ένα ερωτικό έγκλημα: <<Σε καταδικάζω σε τριετή ειρκτή, παρόλο που , μάρτυς μου ο Θεός, έχω την ακλόνητη πεποίθηση ότι αυτό που πραγματικά σου χρειάζεται είναι τρεις μήνες διακοπές σε κάποια παραλία>>. Κατηγορούσε τους εγκληματίες όχι τόσο για τα εγκλήματά τους καθ' εαυτά και για τις παραβάσεις του νόμου, όσο για πράγματα πρωτάκουστα σε αίθουσα δικαστηρίου: για τερατώδη εγωισμό, για έλλειψη χιούμορ, για σκόπιμη ενθάρρυνση νοσηρότητας.
Η κατάσταση κορυφώθηκε με την περίφημη υπόθεση των κλεμμένων διαμαντιών, όταν ο ίδιος Ο Πρωθυπουργός, ο λαμπρός αυτός ευπατρίδης, αναγκάστηκε να προσέλθει αυτοπροσώπως και να καταθέσει ευγενικά και διστακτικά εις βάρος ενός υπηρέτη του. . Όταν πλέον τεκμηριώθηκε εξονυχιστικά κάθε λεπτομέρεια της ζωής του υπηρετικού προσωπικού της πρωθυπουργικής κατοικίας, , ο δικαστής κάλεσε τον Πρωθυπουργό άλλη μια φορά στο εδώλιο , κι εκείνος υπάκουσε με ήρεμη αξιοπρέπεια. Και τότε ο δικαστής του είπε με τρόπο απροσδόκητα τραχύ: <<Ν' αλλάξετε ψυχή. Βρείτε μια καινούρια. Αυτή που έχετε δεν αξίζει ούτε για σκύλο>>".
"Λέσχη αλλόκοτων επαγγελμάτων" του G.K Chesterton σε μετάφραση Γαβριήλ Νικόλαου Πεντζίκη από τις εκδόσεις Άγρα. (Β ανατύπωση Απρίλιος 2005)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου