Καληνύχτα...

"έτρεξε πυροβολώντας. Πέτυχε με μια ακόμη βολή το πόδι ενός Γερακιού που έβγαινε από το κτίριο. Ήταν έτοιμος να καλυφθεί πίσω από τον μεταλλικό σκελετό του πάγκου του εφημεριδοπώλη όταν μια ριπή της καραμπίνας τον βρήκε στη μέση του σώματος και τον τίναξε στον αέρα, ξεσκισμένο, διαλυμένο. Πέφτοντας στη λιμνούλα ήταν σχεδόν νεκρός. το χέρι του βυθίστηκε στο βρώμικο νερό και προσπάθησε να πιάσει κάτι , να συγκρατήσει κάτι, να εμποδίσει κάτι να φύγει. Έπειτα έμεινε ακίνητος. ένας άντρας πλησίασε και κλότσησε δύο φορές του πρόσωπο του. Ανέβηκαν στ' αυτοκίνητο κι έφυγαν. Πάνω στο πτώμα του Έκτορ Μπελασκοαράν Σάυν συνέχισε να βρέχει" ΤΕΛΟΣ

("Χωρίς αίσιο τέλος" του Paco Ignacio Taibo II, σε μετάφραση Έφης Γιαννοπούλου, από τις εκδόσεις "Άγρα" σελ.191-192)

...Και καλή τύχη

-"<<Πως είναι ο δικός σου θάνατος;>>
Ο Έκτορ έμεινε συλλογισμένος. Όταν ξαναμίλησε , η κοπέλα με την αλογοουρά δεν μπορούσε να δει το πρόσωπό του, άκουγε μόνο την παράξενα βραχνή φωνή με την οποία αφηγούνταν την ιστορία του
-<<Δεν μπορείς να ανασάνεις. Νιώθεις φωτιά στο στομάχι. Δεν μπορείς να κουνήσει τα δάχτυλα του χεριού. το πρόσωπό σου είναι μέσα στη λάσπη και τα χείλια σου γεμάτα βρωμόνερα. Τα κάνει στο παντελόνι σου χωρίς να μπορείς να συγκρατηθείς. το αίμα τρέχει από τη μύτη σου και ανακατεύεται με τα λασπόνερα....Βρέχει>>
-<<Τώρα;>>
<<Όχι. Όταν πεθαίνεις>>
Η κοπέλα έμεινε σιωπηλή για λίγοι και ήθελε να κοιτάξει άλλου. Όμως υπήρχε μονάχα το φως που έμπαινε από το παράθυρο και φώτιζε τις ουλές στο στήθος του Έκτος.
-<<Οι νεκροί δεν διηγούνται ιστορίες>>
-<<Έτσι νομίζεις εσύ>>, είπε ο Έκτος δίχως να την κοιτάξει.
-""Οι νεκροί δεν κάνουν έρωτα>>
-<<Γνωρίζω κι ένα σωρό ζωντανούς που δεν κάνουν. Την έχουν πατήσει, τους έχουν σε δίαιτα>>" ("Στην ίδια πόλη υπό βροχή" του Paco Ignacio Taibo II σε μετάφραση του Κρίτωνα Ηλιόπουλου, από τις εκδόσεις "Άγρα", σελ. 14-15)


Ο ίδιος ο συγγραφέας λέει...

"Η εμφάνισή του , ωστόσο , σε τούτες τις σελίδες είναι κάτι μαγικό. Μάλλον είναι λευκή μαγεία, σίγουρα όμως είναι παράλογη και δεν σέβεται καθόλου το επάγγελμα όσων γράφουν αστυνομικές σειρές. (...) Συγκεκριμένα η ετούτη η επιστροφή του Μπελασκαράν, ξεκίνησε πριν από δύο χρόνια στην πόλη Σακατέκας σε μια διάλεξη . το κοινό απαίτησε να γίνει ψηφοφορία για να ξαναγυρίσει στη ζωή ο ντέτεκτιβ. Έγινε και η απόφαση ήταν σχεδόν ομόφωνη(παρά μία ψήφο). Το γεγονός έμελλε να επαναληφθεί από τότε αρκετές φορές, με διάφορα ακροατήρια, σε διάφορες πόλεις.