"Να φοβάσαι τον υπερκόσμο"

Έξω από το χορό στάθμευσης ξεκλείδωσε το Saab του, αλλά έμεινε ακίνητος με το χέρι στο χερούλι, να κοιτάζει το κενό. Εδώ και καιρό ήξερε την αλήθεια- ότι δεν έπρεπε να φοβάσαι τόσο τον υπόκοσμο, όσο τον υπέρκοσμο. Ίσως αυτό εξηγούσε γιατί ο Καφερτι είχε κατά τα φαινόμενα περάσει στη νομιμότητα. Μερικοί φίλοι στα κατάλληλα πόστα κι οι συμφωνίες κλείνονταν, οι μοίρες αποφασίζονταν. Πότε στη ζωή του δεν είχε νιώσει όταν ήταν στα μέσα. Από καιρό σε καιρό είχε καταβάλει τις προσπάθειές του- τα χρόνια στο στρατό και τους πρώτους μήνες ως μπάτσος. Αλλά όσο λιγότερο ένιωθε ότι ανήκε εκεί, τόσο πιο δύσπιστος γινόταν απέναντι στους άλλους γύρω του με τις παρτίδες του γκολφ και τις <<κουβεντούλες>> τους, τα στημένα παιχνίδια και τις χειραψίες τους, τα λαδώματα και τις αλλαξοκωλιές τους.»


(Ίαν Ρανκιν, «Το τελευταίο ταξίδι για τον Ρέμπους, σε μετάφραση της Αλεξάνδρας Κονταξάκη από τις εκδόσεις «Μεταίχμιο», σελ. 269)

ΜΙα από τις αιτίες της κατάρρευσης...

"Με συγχωρείτε, αλλά εγώ το θεωρώ αυτό δίκαιο. Είναι φυσικό, αυτοί που επενδύουν τα περισσότερα , που ανοίγουν επιχειρήσεις, που προσφέρουν θέσεις εργασίας, να έχουν και τις μεγαλύτερες απολαβές και τα μεγαλύτερα προνόμια. Είτε μας αρέσει , είτε όχι, οι ισχυροί δίνουν ώθηση στην κοινωνία και οι αδύνατοι ακολουθούν. Αν δεν υπάρχει η ώθηση , η αδύνατοι θα καταρρεύσουν πρώτοι. Από την άλλη, είναι επίσης δίκαιο αυτοί που κερδίζουν τα περισότερα να πληρώνουν και τους μεγαλύτερους φόρους. Εσείς όμως δεν έχετε μηχανισμού για να εισπράττετε φόρυς. Από τη μία θέλετε αυτή που παράγουν και κερδίζουν να ξοδεύουν τα κέρδη της υπέρ των φτωχών που είναι άδικο. Από την άλλη δεν μπορείτε να εισπράξετε φόρους από τους πλούσιους, που θα ήταν δίκαιο. Ένας από τους λόγους που κατέρρευσε η χώρα σας είναι και επειδή δεν μπόρεσε να βάλει τις σχέσεις ανάμεσα στις ομάδες στη σωστή βάση". "Ληξιπρόθεσμα δάνεια" του Πέτρου Μάρκαρη, από τις Εκδόσεις Γαβριηλίδης" , σε΄167)

"Όλη η ευημερία της δεκαετίας του ογδόντα ήταν μια φούσκα ..."

"Τα θύματά μας είναι, μάλλον ήταν πλούσια και ισχυρά, αλλά δεν ανήκαν στο γενικό τζετ σετ. Οι δομές των επιχειρήσεων τους μοιάζουν. Στο κέντρο υπάρχουν μία ή δύο ιδιωτικές οικονομικές επιχειρήσεις συνιδιοκτησίας ή διασταυρούμενης ιδιοκτησίας. Είναι σημαντικό να θυμόμαστε ότι και τα τρία πτώματά μας είναι καπιταλιστές νέου τύπου , οι οποίοι γνώρισαν την άνεση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του ογδόντα, δηλαδή άτομα της μή παραγωγικής οικονομίας. Χειριστές χρημάτων που η δραστηριότητα του ευνοεί μόνο τους ίδιους και κανέναν άλλο, είτε με τη μορφή των ευκαιριών εργασίας είτε με τη μορφή δημόσιων προσόδων.

Αυτό που πριν από μερικά χρόνια απασχολούσε μόνο του γνήσιους παρανόμους, το πλύσιμο των χρημάτων, η μετακίνηση των κεφαλαίων, ο δανεισμός με υψηλούς τόπους και ο εξαφανισμός των κεφαλαίων, αποτελεί σήμερα καθαρή και νόμιμη οικονομική δραστηριότητα. Με την απελευθέρωση των τιμών που επέβαλε ο Φελντ, κατά τη δεκαετία του ογδόντα κατέστη δυνατή η σωρηδόν μεταφορά κεφαλαίων στο εξωτερικό. Όλη η ευημερία της δεκαετίας του ογδόντα ήταν μια φούσκα που έσκασε και μας οδήγησε σε μια δεκαετία σκέτο κομφούζιο. Η κυβερνητική εξουσία παρερμήνευε τους παχυλούς λογαριασμούς, διάβαζε τους αριθμους με τα παλιά πραπεταμένα ματογυάλια του εκβιομηχανισμού και θριαμβολογούσε. Θριαμβολογούσαν και οι μεγαλοκαρχαρίες της οικονομίας , αν και αυτοί το έκαναν για εντελώς διαφορετικούς λόγους. Ρουφούσαν το αίμα της κρατικής οικονομίας υπό τους επίσης μαζοχιστικούς θριαμβευτικούς στεναγμούς ικανοποίσης της κρατικής οικονομίας".

"Misterioso" του Αρνέ Ντα , από τις Εκδόσεις Μεταίχμιο, σελ 170

Χαφιές

Είχα αναπτύξει μια ενστικτώδη ικανότητα να μυρίζομαι τους χαφιέδες. Μια μέρα, έτσι για άσκηση είπαν να πάρω έναν απ΄αυτούς στο κατόπι να αρχίζω να τον παρακολουθώ και να μαζεύω στοιχεία για το πρόσωπό του. Στάθηκε πιο εύκολο απ΄όσο είχα φανταστεί. Ο λεγάμενος δεν είχε καμιά έγνοια μήπως τον παρακολουθούν και δεν έπαιρνε ούτε τις στοιχειώδεις προφυλάξεις. Έφευγε από το πανεπιστήμιο και πήγαινε γραμμή στην ασφάλεια να δώσει αναφορά.

Εκείνη την εποχή είχε βάλει στο μάτι μια ομάδα φοιτητών, τέσσερεις νεαρούς και δύο κοπέλες που προσπαθούσαν να στήσουν μια θεατρική ομάδα. Ναι παρακαλώ, μια απλή θεατρική ομάδα. Ο χαφιές τους είχε αριστοτεχνικά πλευρίσει , τους υποσχόταν ότι θα τους βρει χρήματα για σκηνικά και τεχνικό εξοπλισμό και πως θα μεσολαβούσε μέσω κάποιου γνωστού του στην πρυτανεία για να δοθεί άδεια για παραστάσεις μέσα στο χώρο του Πολυτεχνείου. Παράλληλα έπαιρνε μέρος στις κουβέντες του και μάζευε πληροφορίες για όσους γνώριζαν τα παιδιά (...) Όλα περνούσαν από το αυτί του χαφιέ και καταγράφοντας στο τεφτέρι του. Αυτή η μανία των χαφιέδων να κρατούν τεφτέρι μου την έδινε στα νεύρα. (...)

Κάποια στιγμή παρατήρησα πως η παρέα των φοιτητών λιγόστεψε κατά δύο, έλειπαν πλέον μια κοπέλα και ένας νεαρός, ενώ παράλληλα ο χαφιές εξαφανίστηκε από την πιάτσα . Οι υπόλοιποι τέσσερεις της παρέας έμοιαζαν φοβισμένοι και απέφευγαν να συγκεντρώνονται όλοι μαζί σε δημόσιους χώρους , οι συζητήσεις τους είχαν απ΄την άλλη κοπεί μαχαίρι. Ήταν φως φανάρι πως τα άλλα δύο παιδιά, τα είχαν συλλάβει"

("Το άλλο μου μισό πορτοκάλι" του Λευτέρη Μαυρόπουλου, εκδόσεις Ίνδικτος,σελ.198-199)

" Ένας χωροφύλακας που τον σημαδεύει εδώ και ώρα ..."

"Ο Τάσος παλεύει με ένα χωροφύλακα που με πείσμα κρατάει ένα παιδί και δεν αφήνει να το ελευθερώσουν οι απεργοί. Ρίχνει μια κουτουλιά στο χωροφύλακα και εκείνος, καθώς κλονίζεται , αφήνει επιτέλους το παιδί που τρέχει με τις χειροπέδες ακόμη στα χέρια να κρυφτεί ανάμεσα στους διαδηλωτές,. Ο Τάσος ετοιμάζεται να καταφέρει μια γροθιά στο ζαλισμένο χωροφύλακα, αλλά δεν ολοκληρώνει την κίνηση του. Ένας χωροφύλακας που τον σημαδεύει εδώ και ώρα του ρίχνει με το τουφέκι και τον πετυχαίνει στο κεφάλι (...)

"Ο νεκρός έχει μείνει μόνος του στο οδόστρωμα και οι χωροφύλακες βρίσκονται πλάι του. Ένας χωροφύλακας κλωτσάει με μανία το πτώμα στο κεφάλι στα πλευρά"(...)

"Το πτώμα του νεκρού πάνω στην πόρτα γίνεται η κεφαλή μιας πορείας που αυθόρμητα ακολουθεί τους χωροφύλακες που υποχώρησαν προς την Τσιμισκή. Η ατμόσφαιρα σείεται από αντικυβερνητικά συνθήματα . Το σύνθημα που ακούγεται με μεγαλύτερη συχνότητα και ένταση είναι αυτό που ζητάει εκδίκηση. Η πορεία έχουν τουλάχιστον τέσσερεις χιλιάδες ανθρώπους κάθε ηλικίας. Στην Τσιμισκή στρατιώτες και χωροφύλακες έχουν ακροβολιστεί στο δρόμο και σκοπεύουν με τουφέκια τους διαδηλωτές. Είναι ξεκάθαρο πως δεν θα τους αφήσουν να συνεχίσουν προς το Αστυνομικό Τμήμα που είναι ο προορισμός. Για και στιγμή η πορεία κοντοστέκεται και το πλήθος ησυχάζει λες και αναμετρά τις δυνάμεις του αντιπάλου που έχει μπροστά του. Ακούγεται ένα παράγγελμα και σύγκαιρα μία ομοβροντία τουφεκιών. Οι περισσότερες σφαίρες έχουν ριχτεί στον αέρα και κάποιες με κατεύθυνση τους διαδηλωτές σε ύψος τέτοιο που να περάσουν πάνω από το πλήθος"

"Το άλλο μου μισό πορτοκάλι" του Λευτέρη Μαυρόπουλου, Β έκδοση, από τις Εκδόσεις Ίνδικτος (σελ.133-135)

Καλοζωισμένοι...

<<Όλοι αυτοί οι καλοζωισμένοι διευθυντές κάθονται και ξεψαχνίζουν τον προϋπολογισμό που τους έχουν σερβίρει εξίσου καλοζωισμένοι πολιτικοί. Έχεις ακούσει ποτέ για πολιτικό που πεθαίνει της πείνας που χρειάζεται βοήθεια δυο φορές τη βδομάδα, που σαπίζει σ' ένα διαμερισματάκι γιατί κανείς δεν έρχεται να τον δει, ώσπου μια μέρα μπαίνουν μέσα και τον βρίσκουν νεκρό; Έχεις ακούσει να συμβαίνει αυτό σε κανέναν πολιτικό;>>"


"Στο σκοτάδι όλοι οι λύκοι είναι γκρι" του Γκούναρ Στόλεσεν, σε μετάφραση Κρυστάλλης Γλυνιαδάκη, από τις εκδόσεις "Πόλις"

"Άλλο αστυνομικός κι άλλο μπάτσος"

"...Βγαίνω από το σπίτι της γριάς και από μέσα μου βρίζω τους νεώτερους, που κοιτάζουν πως να τα μπουρδουκλώσουν με πέντε ερωτήσεις στο όρθιο και να ξεμπερδεύουν . Αν κάποιος είχε την υπομονή, όταν κάναμε την πρώτη έρευνα, να καθίσει δίπλα στη γρια και και ν' ακούσει τον πόντο της, θα τα ξέραμε όλα αυτά πριν ακόμα μεταφέρουν τα πτώματα στο νεκροτομείο. Τελικά, ισχύει και για μας αυτό που λένε οι ομοφυλόφιλοι για τους δικούς τους. Άλλο αδερφή, κι άλλο πούστης. Άλλο αστυνομικός κι άλλο μπάτσος".

("Νυχτερινό δελτίο", Πέτρος Μάρκαρης, Εκδόσεις Γαβριηλίδης, 4η έκδοση), σελ 57)